konik morski

Charakterystyka konika morskiego

konik morski

The konik morski należy do tej samej rodziny co ryby fajkowe i smoki morskie. Istnieje 35 różnych gatunków konika morskiego, które można znaleźć w ciepłych, płytkich wodach na całym świecie. Głowa konika morskiego przypomina głowę konia, a jej ciało ma wydłużony ogon pokryty około 50 prostokątnymi płytkami kostnymi. „Hippocampus” to naukowa nazwa konika morskiego i po grecku oznacza „wygięty koń”.

Koniki morskie mają wielkość od 16 milimetrów (niedawno odkryty Hippocampus denise) do 35 centymetrów. Koniki morskie wyróżniają się tym, że są jedynym gatunkiem, w którym samce konika morskiego zachodzą w ciążę.

Konik morski jest prawdziwą rybą, z płetwą grzbietową umieszczoną w dolnej części ciała i płetwami piersiowymi umieszczonymi na głowie w pobliżu skrzeli. Niektóre gatunki konika morskiego są częściowo przezroczyste i często nie są dostrzegane w akwariach, mimo że tam są, a także nie są często widywane na zdjęciach.

Długi, przypominający rurkę pysk konika morskiego działa jak odkurzacz do jedzenia, wsysając maleńkie krewetki i skorupiaki. Jest w stanie trzymać się trawy morskiej, owijając ogon wokół łodyg. Pomaga to uniknąć porywania przez silne prądy.

Podobnie jak kameleony, koniki morskie mogą zmieniać kolor, aby dopasować się do otoczenia w trawie morskiej. Ten kamuflaż chroni je przed drapieżnikami, takimi jak kraby, chociaż ze względu na ich kostną zbroję niewiele zwierząt i tak może je zjeść.

Stan ochrony konika morskiego

Konik morski jest jednym z najbardziej niesamowitych i unikalnych stworzeń fauny morskiej. Niestety, większość koni morskich jest wymieniana jako „narażone” ze względu na spadek populacji o co najmniej 20% w ciągu 10 lat lub 3 pokolenia przewidywane lub podejrzewane w przyszłości na podstawie spadku powierzchni zajmowania, zasięgu występowania i/lub jakości siedliska oraz rzeczywiste lub potencjalne poziomy spadku eksploatacji i zniszczenia siedlisk.

Hippocampus capensis (konik morski Knysna) jest jedynym koniem morskim wymienionym jako zagrożony ze względu na niewielki obszar występowania (odnaleziony tylko w pięciu estuariach w Afryce Południowej) i rozległe uszkodzenia jego siedliska.